دارالرضوان

می خواهم برگردم به روزهای کودکی.ان زمان که :پدر تنها قهرمان بود.عشق تنها در آغوش مادر خلاصه میشود بالاترین نقطه ی زمین،شانه های پدرم بود .بدترین دشمنانم خواهر وبرادرم بودند تنها دردم زانوخای زخمی ام بودند .تنها چیزی که میشکست اسباب بازی هایم بود ومعنای خداحافظ تا فردا بود.